Piotr M. Majewski przygląda się zjawisku kolaboracji. Omawiając jego specyficzne cechy, formy i uwarunkowania, autor pokazuje, jak kontekst historyczny wpływa na ocenę konkretnych przypadków współpracy z wrogiem. Swoje dociekania Majewski ilustruje przykładami z historii Polski i Europy.
Martin Debes analizuje sytuację polityczną w Turyngii, w której dochodzą do głosu skrajne nurty polityczne. Pochodzący z Turyngii dziennikarz obawia się, że przejęcie władzy w kraju związkowym przez skrajną prawicę stanowi zagrożenie dla demokracji w całej Republice Federalnej Niemiec.
Karolina Ćwiek-Rogalska przedstawia powojenne dzieje Ziem Zachodnich i Północnych na tle wydarzeń politycznych i ówczesnej propagandy oraz analizuje kwestie budowy pamięci, mitów i ich dekonstrukcji. Używając terminów obszary post-przesiedleniowe oraz poniemieckość, autorka opisuje miejsca, w których doszło do zmian demograficznych.
W książce Ziemie. Historie odzyskiwania i utraty wykorzystane zostały nie tylko dokumenty i pamiętniki, ale również relacje ustne, co pozwoliło oddać głos zarówno dawnym mieszkańcom, jak i nowym osadnikom, w tym wysiedlonym ze wschodu, a także żołnierzom szturmującym Wał Pomorski oraz urzędnikom reprezentującym nowe władze.
80 lat po zakończeniu rządów nazistów w Austrii i Niemczech nadal nie ma jasnego stanowiska w sprawie postępowania z budynkami z nazistowską przeszłością. Konieczność zachowania dowodów i ich dokumentowania powinna mieć dalsze konsekwencje w postaci upamiętniania, ostrzegania oraz działalności edukacyjnej. Sprawę komplikuje fakt, że od 1945 roku budynki obciążone nazistowską polityką były użytkowane przez różne podmioty, co też jest częścią historii recepcji i refleksji.
Historycy, architekci i artyści zebrani na konferencji w Innsbrucku zastanawiali się, jak sobie poradzić z tym uciążliwym dziedzictwem. Wystąpienia ekspertów opublikowano w książce Ver/störende Orte.
Alfred Mensebach, który jako członek Technische Nothilfe we wrześniu 1944 roku brał udział w burzeniu Warszawy, fotografował na bieżąco niszczycielską działalność swojego oddziału. Fotografie ze stolicy stały się ważną częścią archiwum gromadzonego w biurze architektonicznym Mensebacha w okupowanym Lesznie. W skład prywatnego archiwum Mensebacha wchodziły też zdjęcia jego projektów architektonicznych oraz różnych nazistowskich uroczystości w Kraju Warty.
Artur Michalak z Muzeum Okręgowego w Lesznie i Bogumił Rudawski z Instytutu Zachodniego usystematyzowali fotograficzną spuściznę Mensebacha, dokonując wyboru ponad 100 ilustracji do opublikowanego tomu. Ponadto we wprowadzeniu do książki autorzy opisali losy nazistowskiego architekta tworzącego dokumentację fotograficzną swojej działalności.
W XX wieku wiele setek tysięcy Polaków było ofiarami represji sowieckich. Antologia Polen zwischen Archangelsk und Magadan prezentuje wybrane świadectwa, które dają wgląd w losy różnych grup prześladowanych: Polaków przed 1939 rokiem żyjących na terenie ZSRR, obywateli polskich, którzy dostali się w 1939 roku pod panowanie sowieckie oraz Polaków poddanych terrorowi sowieckiemu w latach 1944-1956. Publikacja przybliża życie ludności polskiej w łagrach i na zesłaniu na terenie ZSRR, a także późniejsze przesiedlenia i repatriacje do Polski.
Po deklaracji kanclerza Olafa Scholza w sprawie punktu zwrotnego w polityce bezpieczeństwa Niemiec Christian Schweppe przyjrzał się realizacji zapowiadanych zmian. Przez ponad dwa lata dziennikarz podróżował po Republice Federalnej Niemiec i obserwował, co faktycznie dzieje się z obiecanym zwrotem sytuacji. W opublikowanym przez siebie raporcie Schweppe ukazuje mechanizmy działania i blokady w niemieckiej polityce bezpieczeństwa.
W wyniku postanowień traktatu wersalskiego z 1919 roku oraz prac Komisji Granicznej w 1920 roku na pograniczu polsko-niemieckim wytworzyła się nowa rzeczywistość terytorialna i polityczna. Powiat międzyrzecki, jako powiat graniczny Niemiec, otrzymał wówczas zadanie bycia bastionem niemczyzny na nowym pograniczu.
Analizując funkcjonowanie powiatu międzyrzeckiego po I wojnie światowej Grzegorz Urbanek zauważa, że Międzyrzecz stał się w tym okresie drugim po Pile ośrodkiem pamięci o wielkiej wojnie, konflikcie granicznym i utraconym niemieckim wschodzie. Materialnym świadectwem tych reminiscencji stały się liczne przedsięwzięcia komemoratywne – tablice, pomniki, kamienie pamięci i inskrypcje na dzwonach, mające nawoływać do wspomnień o zmarłych i zagrzewać społeczeństwo do walki o odzyskanie ziem utraconych przez Niemcy w wyniku I wojny światowej.
Była kanclerz Niemiec Angela Merkel opublikowała autobiografię, która wzbudziła wielkie zainteresowanie na świecie. Spodziewano się, że niemiecka polityk uchyli drzwi do tajemnic z czasu 16 lat jej rządów. Czy tak się stało, można sprawdzić w napisanej z Beate Baumann publikacji Freiheit. Erinnerungen 1954-2021 (polska wersja: Wolność. Wspomnienia 1954-2021, Kraków 2024).
Niemieckie uniwersytety przez długi czas ukazywały siebie jako ofiary rządów narodowych socjalistów. Stopniowo i niechętnie dopuszczały do siebie świadomość, że nie jest to cała prawda.
23 uniwersytety, które istniały w Niemczech pod koniec Republiki Weimarskiej, od 1933 roku zostały poddane masowym czystkom, skierowanym przede wszystkim przeciwko studentom i naukowcom pochodzenia żydowskiego. Odgórne przejęcie władzy odpowiadało przejęciu władzy od dołu – do partii rządzącej dołączyło również wielu profesorów.
W oparciu o wieloletnie badania źródłowe niemiecki historyk Michael Grüttner przybliża dzieje wyższych uczelni w III Rzeszy, barwnie opisując relacje między togą a swastyką.